Gelişmelerden haberdar olmak için bizi Google Haberler'den takip edin!
Bilim adamları, en erken yaşlardan itibaren dili nasıl edindiğimiz hakkında sürekli daha fazla şey keşfediyorlar ve yeni bir çalışma, özellikle çok küçük çocukların yeni kelimeler öğrenmek için farklı bilgi kaynaklarını nasıl bütünleştirdiğini inceliyor.
Bu kaynaklar, bir nesneyi daha önce görüp görmediklerinden, yeni bir kelime öğrendiklerinde birisiyle ne hakkında sohbet ettiklerine kadar her şey olabilir. Bu kaynakların nasıl birleştirildiği hakkında daha fazla bilgi edinmek için araştırmacılar, bilişsel bir model oluşturdular ve çocukların belirli bir nesnenin kimliğini çıkarmak için önlerindeki tüm mevcut bilgileri kullandıkları bir sosyal çıkarım yaklaşımı önerdiler.
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nden (MIT) gelişim psikoloğu Michael Henry Tessler, “Bu modeli küçük bir bilgisayar programı olarak düşünebilirsiniz. Ayrı deneylerde ölçtüğümüz çocukların farklı bilgilere duyarlılığını sisteme giriyoruz ve ardından program, bu bilgi kaynakları rasyonel bir şekilde birleştirince neler olabileceğini simüle ediyor.”
Bu teorik sistem araştırmacıları, felsefe, gelişim psikolojisi ve dilbilim alanındaki önceki araştırmalardan bilgi aldı. Farklı bilgi kaynaklarına karşı duyarlılıklarını değerlendirmek için 2-5 yaş arası 148 çocukla yapılan testlerden de veriler toplandı. Veriler daha sonra modele eklendi. Araştırmacılar, modellerinden tahminler topladıktan sonra, ilgili nesneler önlerine konulduğunda, ördek, elma ve piyon gibi kelimelerin anlamlarını nasıl çıkarabileceklerini görmek için toplam 220 çocukla, bir tablet ekranında gerçek dünya deneyleri yaptılar.
Çocuklara, bir sunucunun seslendirmesi ve zaten aşina oldukları ve olmadıkları bir etiket karışımı da dahil olmak üzere, kelimeler ve nesneler arasındaki ilişkiler hakkında çeşitli ipuçları verildi. Bu şekilde araştırmacılar üç kaynağı test edebilirler: önceki bilgiler, sunucudan alınan ipuçları ve bir konuşmadaki bağlam.
Model yaklaşımı, son deneylerin sonuçlarıyla çok yakın bir şekilde sıralandı ve bu üç bilgi kaynağının çocuklar tarafından kelime dağarcıklarını oluştururken tahmin edilebilir ve ölçülebilir şekillerde kullanıldığını öne sürdü. Bu çalışmada sunulan sonuçlar, çeşitli alternatif hipotezlerin göz ardı edilebileceğini göstermektedir: örneğin, belirli bilgi kaynaklarının göz ardı edildiği veya çocuklar büyüdükçe kaynakların işlenme şeklinin değiştiği.
Araştırmanın bize sunduğu şey, çocuklarda dil öğreniminin nasıl gerçekleştiğini anlamak için matematiksel bir bakış açısı, ancak bu özel yaklaşım için henüz erken; bu fikri geliştirmeye yardımcı olmak için daha büyük çocuk gruplarıyla daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulacak.
Araştırma Nature Human Behavior’da yayınlandı.
