Ruh Ağırlığı Deneyi | İnsan Ruhunun Ağırlığı
Gelişmelerden haberdar olmak için bizi Google Haberler'den takip edin!
Bu yazımızda insanlık tarihindeki ilginç bilimsel deneyler arasında yer alan ruh ağırlığı deneyi ve insan ruhunun ağırlığını derledik.
Ruh Ağırlığı Ölçme Deneyi
Tarih 11 Mart 1907 yılını gösterdiğinde ABD’de New York Times gazetesine bir manşet damga vurmuştu. MIT üniversitesinde görev yapan Doktor Duncan MacDougall insan ruhunun ağırlığı olduğuna inanıyordu ve bunu ispatlamak için de ruh ağırlığı ölçen bir teraziyle bir deney yapmıştı.
MacDougall ruh ile ilgili çalışmalarına uzun süredir devam ediyordu ona göre eğer metafizik bir kavram olarak görülen ruh gerçekse mutlaka insan vücudunda bir yer kaplıyor ve mutlaka da bir ağırlığı olmalıydı. Bu ruh ağırlığı da ölmek üzere olan bir insanı tartarak ağırlığındaki değişim ile bulunabileceğine inanıyordu. Bunun için MacDougall çok hassas bir terazi üretti. Bu terazi bir yatağı, üstündekilerle beraber 5 gramlık bir hata payıyla tartabiliyordu.
Terazinin bu kadar hassas oluşu da denek olarak seçilecek kişileri oldukça kısıtlıyordu. Çünkü hasta insanlar seçileceğinde ölürken insanın can çekişmemesi amaçlanıyordu. Bu yüzden hastalıkları sebebiyle çok halsiz durumda olan ve ölürken de kas hareketleri minimumda kalacak olan hastaların seçilmesi planlanıyordu. Ancak bu şekilde ruh ağırlığının ölçümü için üretilen hassas terazi doğruya en yakın ölçümü yapabilecekti.
Örnek vermek gerekirse akciğer hastalığı olan bir kişinin kasları ölürken çok hareketli olacak ve bu da hassas terazinin ölçümünü olumsuz yönde etkileyecekti. Bu yüzden MacDougall için en uygun adaylar hastalıklarını çok sakin bir şekilde geçiren tüberküloz hastalarıydı. MacDougall deneklerini Cullis-Free-Home Akciğer Tedavi Merkezi’nde buldu. Bu deney için hastalardan veya yakınlarından onay alınıp alınmadığı tam bir muammaydı. Bu da Macdougall’ın deneylerini kuşkulu bir hale getirmişti.
Ruh Ağırlığı Deney Süreci
Ölürken tartılan 6 denekten bir sonuç alamayan doktor terazinin düzgün bir şekilde ayarlanmadığını ve kendisini eleştiren kişiler tarafından terazisinin sabote edildiğini savundu. Ancak daha sonra ölmekte bir hastasını 17.30 sularında teraziye yatırdı. Hasta 3 saat 40 dakika sonra ölürken terazinin kolu yükseldi. MacDougall ağırlık ölçümü için 2 metal Amerikan dolarından yararlanmıştı ve bu paraların toplam ağırlığı 21 gramdı. Aşağıdaki tabloda görülen diğer ağırlıklar ise farklı nedenlerden (dışkı veya idrar atımı, kas hareketleri vb.) oluşmuş ağırlıklar olduğu için insan ruhunun ağırlığı olarak 21 gram baz alınmıştır.
Bundan sonra yapılan ruh ağırlığı deneylerinde deneklerden çok düzgün sonuçlar elde edilemedi. İki deneyde ölçümler geçerli sayılmadı. Çünkü birinde ağırlık ölümden sonra hiç değişmedi. Diğerinde ağırlık önce düştü sonra yükseldi. MacDougall kesin ölüm zamanını tespit etmekte de zorlanıyordu. Ama tüm bu olumsuzluklara rağmen bu idealist doktorun inancı hiç azalmadı.
MacDougall’ın yaptığı ikinci bir ruh ağırlığı deneyinde de 7 ila 37 kilo arasında 15 sağlıklı köpeği ya zehirleyip ya da başka bir şekilde ölüme terk edip ağırlıklarını ölçmüş ve bunlarda herhangi bir ağırlık kaybı yaşanmamıştır. Deney sonuçlarını da Amerikan Medicine dergisinde yayınlamış fakat köpekleri nasıl öldürdüğüyle ilgili bir bilgi vermemişti. Hatta onların sağlıklı olduğu için uygun denekler olmadıklarından yakınmıştı. Yaptığı bir açıklamada da “Maalesef hareketsiz halde olacak hastalığa sahip köpekleri bulamadım.”diye belirtmişti.
MacDougal’ın yaptığı bu ruh ağırlığı deneyleri bilim dünyasında çok farklı tartışmaları da beraberinde getirdi. Kimileri bu deneylerin çok önemli bilimsel gelişmeleri de beraberinde getirdiğini savunurken kimileri de bu deneyleri çok saçma buldu. Çünkü ölen bir beden hızlı bir şekilde bozulmaya başladığı için ağırlık kaybı olabilirdi. New York’lu bir doktor sağlıklı bir erkek üzerinde bu deneyin daha düzgün bir sonuç vereceğini söyleyerek idam sırasında elektrikli sandalyenin üzerindeki ağırlık değişiminin ölçülmesini önerdi.
MacDougall’ın yaptığı bu deneyler bilim dünyasında tam anlamıyla kabul görmemesine rağmen o günden bu yana bazı bilim insanları hala 21 gramı ruh ağırlığı olarak değerlendirmektedir.
