İnsan Tehdidi, Geyiklerin Stres Kaynaklı Donuk Faaliyetler Göstermesine Neden Oluyor!
Gelişmelerden haberdar olmak için bizi Google Haberler'den takip edin!
Geyikler, onlara zarar vermek istemediğimizde bile insanlara karşı temkinli olma eğilimindedir. Yaklaştığımızda genellikle başlarını kaldırırlar, kulaklarını dikerler ve hareketsiz bir biçimde dururlar. Bu hayvanlar yırtıcılara karşı da aynı bu şekilde uyanık kalmaktalar.
Peki insanlar her zaman bu hayvanların etraflarında olduğunda ne oluyor?
Pennsylvania’daki araştırmacılar, beyaz kuyruklu geyiği o kadar çok tehdit eden insanların varlığını buldular ki, geyiğin tetikte durma davranışlarını göstermeyi bıraktığını keşfettiler.
Ekolojist Asia Murphy, “Araştırmamla ilgili şaşırtıcı olan şey buydu. Geyikler, pek çok kaynaktan gelen çok fazla tehlike olduğunu algıladıklarında, korkma davranışları rahatlamış gibi görünüyordu, sanki saklanmaya veya kaçmaya hazır olmanın bir anlamı yokmuş gibi” diyor.
Murphy ve meslektaşları, Mayıs-Eylül ayları arasında (2016-2017’de) Pennsylvania’nın üç kamu ormanına kamera tuzakları kurduklarında, el değmemiş ormandaki geyiklerin yırtıcılarla daha az karşılaşmasına rağmen daha savunmacı davrandığını fark ettiler.
10.000’den fazla fotoğraf, bu ormandaki geyiklerin genellikle gün boyunca tetikte duran ve nereye giderlerse gitsinler yırtıcıları izleyen hayvanlar olduğunu gösteriyor. Öte yandan, insan tarımı ve barınma ile çevrili ormanlardaki geyikler, yırtıcı hayvanlardan kaçma eylemine daha yatkındı. Hatta bu durum, yırtıcılardan gelen tehdit daha yüksek olmasına rağmen böyleydi.
Araştırmacılar, geyiklerin ekosistemine çok sayıda insanın dahil olmaya çalışmasının sonucu olarak onların yaşadığı sürekli stresin sonunda hayvanların enerjisini alıp, olması gerekenden daha ‘rahat’ görünmelerine yol açabileceğini söylüyor.
Bu kulağa mantıksız gelebilir, ancak risk tahsisi hipotezine göre, yüksek riskli bir yırtıcı durumu nadir olduğunda, avın yoğun uyanıklık göstermesi daha olasıdır. Öte yandan, uzun süreli yüksek bir risk seviyesi olduğunda, av kendilerini avcılardan korumak için daha az zaman harcar. Sadece günün belirli saatlerinde, yırtıcılar özellikle sinsi sinsi dolaşıyorken kulaklarını dikerler. Zamanın geri kalanında, doğal uyanıklık davranışları oldukça donuktur.
Avlanma mevsimi olmadığında bile, türümüzün yalnızca varlığı, ABD’nin belirli bölgelerinde vahşi yaşam davranışını ve avcılarla av arasındaki etkileşimleri değiştiriyor gibi görünüyor.
Örneğin 2016 yılında yapılan bir araştırma benzer bir şey buldu. Doğu ABD’nin yüksek düzeyde insan rekreasyonu olan bölgelerinde, araştırmacılar, muhtemelen varlığımıza alıştıkları için geyiklerin çok daha az tetikte olduğunu fark ettiler.
