İneklerin Midelerindeki Mikroplar Plastik Sorunumuza Yardımcı Olabilir
Gelişmelerden haberdar olmak için bizi Google Haberler'den takip edin!
Frontiers in Bioengineering and Biotechnology dergisinde yayınlanan yeni bir çalışmaya göre, ineklerin midelerinde bulunan sıvıdaki bir dizi enzim, soda şişelerinde, gıda ambalajlarında ve sentetik tekstillerde kullanılan polietilen tereftalat (PET) da dahil olmak üzere bazı plastik türlerini parçalayabilir.
Plastiğin parçalanması oldukça zordur ve bu süreçte muazzam çevresel hasara neden olur, bu nedenle bilim, doğal olarak meydana gelen mikroorganizmalara nasıl yardım eli uzatabileceğini araştırmaya başlamıştır.
Bu konuda yapılan en son çalışmada, Avusturya’daki Doğal Kaynaklar ve Yaşam Bilimleri Üniversitesi’nden Georg Guebitz ve meslektaşları yerel bir mezbahayı ziyaret etti ve bir basın açıklamasına göre rumenden (bir ruminantın midesinin en büyük bölmesi) sıvı örnekleri aldı.
Araştırmanın başlangıç noktası, bilim adamlarının bir rumeninde gizlenen mikropların polyesterleri sindirebileceğinden şüphelenmeleriydi. Bu nedenle, mideleri polyester hidroliz yapabilen bir sisteme sahip olmak zorundaydı yani, bu tür bileşikleri parçalayan kimyasal bir reaksiyon. Bilim insanlarının merak ettiği soru ise şuydu; bununla birlikte, aynı şeyi yapay polyesterlerle de yapabilirler mi?
Rumen sıvısı toplandıktan sonra, araştırmacılar sıvının performansını PBAT adı verilen biyolojik olarak parçalanabilir bir plastiğe ve PEF adlı bir biyoplastiğe karşı test ettiler. Tüm polimerler hem toz hem de film şeklinde test edildi. Ekip, rumen sıvısındaki mikropların üç plastik türünü de parçalayabildiğini tespit etti. Yayınlanan sonuçlara göre tozlar filmlerden daha hızlı bozuldu. Aynı araştırmacılar daha önce tek mikropların plastiği nasıl parçalayabileceğine de bakmışlardı, ancak rumen sıvısının çok daha verimli olduğunu keşfettiler. Bunun nedeni mikrobiyal topluluğun sinerjisi ve yarattıkları enzim çeşitliliği olabilir, bu da tek bir enzime bağlı olmaktan daha verimlidir.
Teknik “az araştırılmış” olarak tanımlanıyor ve şimdiye kadar sadece laboratuvarda gösterildi, bu yüzden araştırmacılar daha fazla araştırma yapacak. Belki gelecekte, yaklaşım ölçeklendirilebilir ve enzimler plastik sorunumuza daha büyük ölçekte yardımcı olmak için kullanılabilir!
Bu yeni teknikler üzerindeki araştırma şu anda pahalı gibi görünüyor, ayrıca plastikleri parçalarken hız da bir sorun olabilir. Yine de ekip konuyu araştırmaya devam edecek ve zaman bu tekniğin sahip olduğu potansiyeli bizlere gösterecek.
